کد مطلب:47709 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » قرآن

تفسير آيه مباركه 37 سوره احزاب چيست؟

حضرت خديجه(بعد از ازدواج با پيامبر و قبل از بعثت) در بازار عكاظ بردهاي به نام زيد خريداري نمود و بعد از مدتي او را به پيامبر اكرمبخشيد، پيامبر نيز او را آزاد نمود تا به خانوادة خود بپيوندد، ولي او ماندن با پيامبر را بر پيوستن به خانوادة خود ترجيح داد.

پيامبر اكرمنيز (به جهت علاقهاي كه به او داشت) او را فرزند خود ناميد و به پسرخوانده پيامبر معروف شد. (بعد از ظهور اسلام زيد مسلماني مخلص و پيشتاز شد و موقعيت ممتازي در اسلام پيدا كرد و سرانجام يكي از فرماندهان لشكر اسلام در جنگ موته شد و در همان جنگ به شهادت رسيد).

هنگامي كه پيامبر6 تصميم گرفت براي زيد همسري برگزيند، از زينب بنت جحش (دختر عمة پيامبر) براي او خواستگاري نمود. زينب ابتدا تصور ميكرد كه پيامبر ميخواهد او را براي خود انتخاب كند، خوشحال شد و به خواستگاري جواب مثبت داد، ولي وقتي فهميد خواستگاري از او براي زيد است. ناراحت شد و مخالفت نمود; برادر زينب عبدالله نيز با اين ازدواج مخالف بود، در اين موقع آية 36 سورة احزاب نازل شد كه هيچ مرد و زن با ايماني حق ندارد هنگامي كه خدا و پيامبرش امري را لازم ميدانند، مخالفت كنند. با نازل شدن اين آيه، زينب و برادرش تسليم فرمان خدا شدند و به ازدواج رضايت دادند. لازم به تذكر است كه اين ازدواج يك ازدواج معمولي نبود، بلكه ازدواجي بود كه باعث شكستن يكي از سنتهاي غلط جاهلي شد; زيرا هيچ زن با شخصيت و سرشناس حاضر نبود با كسي كه برده بوده ازدواج كند هر چند داراي ارزشهاي والاي انساني باشد.

اما ديري نپاييد كه ميان زيد و زينب اختلاف به وجود آمد و منجر به طلاق شد، هر چند پيامبر آنان را نصيحت ميكرد و اصرار داشت كه اين طلاق رخ ندهد اما رخ داد.

سپس پيامبر6 براي جبران شكست زينب در ازدواج، كه بردهاي آزاد شده او را طلاق داده بود، تصميم گرفت او را به همسري خود برگزيند; ولي مردم آن زمان اين ازدواج را از دو جهت جايز نميداستند:

1. آنان پسر خوانده را همانند پسر خود دانسته و ازدواج با همسر مطلقة وي را حرام ميپنداشتند.

2. ازدواج با همسر مطلقة بردة آزاد شده را براي مرد باشخصيتي همچون پيامبر عيب ميدانستند.

اما پيامبر6 براي شكسته شدن سنتهاي غلط جاهلي، به فرمان خدا زينب را به همسري خود برگزيد: زَوَّجْنَـَكَهَا لِكَيْ لاَيَكُونَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِيَّ أَزْوَ َجِ أَدْعِيَآئِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَ كَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً ;(احزاب،37) ما او را به همسري تو درآورديم تا مشكلي براي مؤمنان در ازدواج با همسران پسر خواندههايشان ـ هنگامي كه طلاق گيرند ـ نباشد، و فرمان خدا انجام شدني است (و سنت غلط تحريم اين زنان بايد شكسته شود).(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 17، ص 316ـ327، دارالكتب الاسلامية / بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 22، ص 177ـ180 و ص 215ـ219، مؤسسة الوفأ بيروت.)